non-actiefstelling/schorsing

Een werkgever heeft in principe de mogelijkheid om geen gebruik te maken van de diensten van een werknemer. Hiervoor is geen juridische term in de wet te vinden en tussen op non-actiefstelling, schorsing en vrijstelling van arbeid bestaat juridisch geen verschil. Een werkgever die geen gebruik maakt van de diensten van een werknemer moet aan zijn verplichtingen zoals betaling van salaris blijven voldoen.

Een werkgever moet wel goede redenen hebben om een werknemer op non-actief te stellen. Als redenen om tot op non-actiefstelling over te gaan kunnen bijvoorbeeld het gedrag van de werknemer of omstandigheden binnen de organisatie van de werkgever als het ontbreken van opdrachten/werk of reorganisatie dienen.

Een werknemer kan belang hebben zich tegen de op non-actiefstelling te verzetten bijvoorbeeld als hij voor een deel van zijn inkomen afhankelijk is van zijn werkzaamheden, bijvoorbeeld omdat zijn inkomen voor het grootste deel uit fooien bestaat of omdat hij, bijvoorbeeld om een bepaalde kwalificatie te behouden, zijn vakbekwaamheid op peil dient te houden.

De geschorste werknemer kan middels een voorlopige voorziening (= Kort geding) wedertewerkstelling vorderen.